Ik ben voor een korte tijd in Noorwegen, voor mij het land van oorspronkelijkheid en verstilling. Kwaliteiten van leven die ik nodig heb om verder te kunnen en gaan. Om ruim baan te maken voor mijn en de mogelijkheden van 2016.
En tijdens deze dagen las ik een artikel in Elsevier van Daan Roosegaarde, Een fantastische jonge vooruitdenker. Heerlijk om je mee te laten voeren en dan te verstillen bij wat hij denkt en schrijft voor de toekomst, wellicht al een stapje dichterbij in 2016
Daan:
'Mensen zijn goed in het associatieve, in het uitvinden, in het maken van nieuwe verbindingen, in verwondering en creativiteit. Wij kunnen hoofd- en bijzaken van elkaar scheiden. Met die intuïtie, de hoogste vorm van intelligentie, kunnen we beslissingen nemen, leiderschap tonen. Mensen hebben bovendien liefde voor hun werk, en gevoel voor schoonheid. Al die eigenschappen onderscheiden ons van robots. Het contrast tussen ons en robots zal met de voortschrijdende technologie groter worden, tenzij we ons laten reduceren tot slechte robots. Die tendens is aanwezig: de paradox is dat wij dankzij technologie steeds meer kunnen, maar steeds minder doen. Er zijn eindeloze mogelijkheden, maar we neigen naar een copy-paste cultuur. Als ik twee kilometer per uur te hard rijd, krijg ik – bam! – een boete. Alsof ik een robot ben! De machines zijn nog te dom om ons te overklassen, maar de mens wordt nu al behandeld als een tekortschietende robot. Daar moeten we van af, door onze menselijke kanten te herontdekken en opnieuw te leren waarderen.’
Hoe ziet de wereld van werk er over dertig jaar uit?
‘Alles wordt vloeibaarder, werk en privé. Werken beperkt zich niet meer tot één baan, één functie, één rol en één werk gever. Het werk van de toekomst kan maar zo een geheel van zes of zeven verschillende functies, rollen en uiteenlopende soorten werkzaamheden zijn. De technologische ontwikkeling doet het beroep op ons om niet langer consument te zijn, maar om zelf een maker te worden. Onze ideeën en creativiteit; die worden ons grootste kapitaal. Werk geeft een levensvervulling. Het gevoel van purpose, het gevoel dat je iets doet wat zinvol is, kun je niet downloaden. Dat komt voort uit onze innerlijke motivatie. We zullen spoedig dus wel moeten leren kiezen – anderen doen het niet voor ons.’
‘Alles wordt vloeibaarder, werk en privé. Werken beperkt zich niet meer tot één baan, één functie, één rol en één werk gever. Het werk van de toekomst kan maar zo een geheel van zes of zeven verschillende functies, rollen en uiteenlopende soorten werkzaamheden zijn. De technologische ontwikkeling doet het beroep op ons om niet langer consument te zijn, maar om zelf een maker te worden. Onze ideeën en creativiteit; die worden ons grootste kapitaal. Werk geeft een levensvervulling. Het gevoel van purpose, het gevoel dat je iets doet wat zinvol is, kun je niet downloaden. Dat komt voort uit onze innerlijke motivatie. We zullen spoedig dus wel moeten leren kiezen – anderen doen het niet voor ons.’
Hoe belangrijk wordt samenwerking in de toekomst?
‘De filosoof Marshall McLuhan zei ooit: ‘There are no passengers on spaceship earth. We are all crew’. We moeten dus onze rol als medepassagier innemen. Wachten op de overheid is zinloos. Wij vormen samen het systeem. Ik denk dat we over samenwerking veel kunnen leren van de natuur. Kijk bijvoorbeeld hoe mieren werken: zonder koning, zonder leiding bouwen ze enorm complexe mierenhopen. Met een doel en een drang realiseren ze gezamenlijk iets ongelooflijks. Dat is ontzettend inspirerend.’
‘De filosoof Marshall McLuhan zei ooit: ‘There are no passengers on spaceship earth. We are all crew’. We moeten dus onze rol als medepassagier innemen. Wachten op de overheid is zinloos. Wij vormen samen het systeem. Ik denk dat we over samenwerking veel kunnen leren van de natuur. Kijk bijvoorbeeld hoe mieren werken: zonder koning, zonder leiding bouwen ze enorm complexe mierenhopen. Met een doel en een drang realiseren ze gezamenlijk iets ongelooflijks. Dat is ontzettend inspirerend.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten