Met mijn ambitie om Over... te schrijven gaat het even minder goed. Het idee is nog steeds goed en inspirerend. De opbouw en vorm geding daar zal het oo niet aan liggen. Maar er is een ander aspect van creatie dat geen gestalte kan krijgen. Mijn eigen verhaal. Niet dat er geen verhaal is, misschien wel teveel verhaal. Zelfinzicht is er, eerlijkheid om te schrijven... Ik denk het wel. Maar het ontbreekt aan passie, focus. Als geloof ik er niet meer in, kost het teveel moeite, blijven er nog teveel verhalen achterwege en breng ik niet de energie op om schrijfsters te bellen, die hun bijdrage nog moeten leveren. Ik onderneem eigenlijk niets. Ik zet mij er niet toe, er komt geen letter op papier. Er zijn allerlei onnodige afleidingen, die verworden tot schijnbaar belangrijke zaken.
Tijd voor eerlijk zijn, eerlijker zijn naar mijzelf. Ik dacht het wel alleen te kunnen doen. Ik moest en zou het kunnen, bewijzen aan Jan en alleman dat ik dat wel kon. Maar ik kan het dus niet, er komt niets op papier...
Ik ga het samen doen. Ik ga mensen zoeken die mij willen helpen het boek te doen ontstaan, een redactie met leuke inspirerende vrouwen. Een redactie die maakt dat ik aan het werk ben, dat er dingen af moeten, dat de vrijblijvendheid verdwijnt. Het moet Over...zijn, met mijn alibi's, het moet er Over... gaan, de verhalen gaan verteld worden, de woorden komen op papier, de beelden krijgen vorm.
En ik... Ik kom weer in mijn kracht, ik ga vanmiddag mijn eerste redactielid polsen. Het is Over... dat het daglicht gaat zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten