Over... arbeidsparticpiatie

"Wanneer het vrouwelijk potentieel op de arbeidsmarkt net zo goed benut zou worden als dat van mannen, dan zou de wereldwijde welvaart toenemen met maar liefst 26 procent, blijkt uit een recente studie van McKinsey Global Institute. Dat prikkelt mij. In de bijna vijfentwintig jaar dat ik dit werk doe, is de arbeidsparticipatie van vrouwen toegenomen van bijna 50% naar nu 67%. Maar waar het gaat om de economische zelfstandigheid, is er nauwelijks iets verbeterd. Vrouwen hebben vaak zeer kleine banen, die veel te weinig opleveren om zelfstandig van te bestaan. Men voelt blijkbaar niet de verantwoordelijkheid om het goed voor zichzelf te regelen. En dat terwijl de helft van alle relaties stukgaat, met alle risico om dan in de bijstand terecht te komen. Wat mij bevreemd is dat ook door politiek en maatschappij lauw of schouderophalend gereageerd wordt op dit fenomeen. Met als gevolg dat allerlei mooi talent onbenut blijft, dat het vrouwelijk aandeel in het Bruto Binnenlands Product zeer gering is, en dat we op termijn mede daardoor ook onze pensioenen niet goed geregeld hebben." Aldus Monique Brummans in een van haar laatste collums.

Misschien kunnen we het daarover ook hebben in Over...  Hoe regelen we zaken in onze organisaties met oudere werkneemsters? Hoe benutten we hun kennis en kunde? Hoe leren we vrouwen zaken uit te besteden, niet alles zelf te hoeven doen? Hoe kunnen we energiek en effectief zijn en blijven? Hoe verdelen we onze aandacht over dat wat we vinden dat er toe doet? Hoe leren we (maatschappelijk)waardering te hebben en te houden voor sociale aandacht, voor compassie, voor verbondenheid met kinderen en kleinkinderen. De actualiteit van de aanslagen in Paris stellen ook vragen over die persoonlijke aandacht, die nodig is tegen radicalisering. Hoe.... dat zullen we moeten uitvinden, daar zal het Over... moeten gaan.