Over .... De moed van een puber

Ze heeft de handen vol aan haar eigen leven. Maar met alle creativiteit die in haar zit geeft ze liefhebbende boodschappen aan de mensen om haar heen. Een leider in de dop!

Over... Morgen-licht, Dorpskerk Wilp

Morgen - licht een poëtische verkenning van toekomst mogelijkheden
 en verbinding met traditie.

Achtergrond dak van Markthallen Rotterdam

Alles in velerlei smaak en overvloed zoals de
onzichtbare designer ons gegeven heeft.

Bloemen in verschillen geuren en
kleuren, uiteenlopend groen

Over... Nooit gedaan... ik denk dat ik het kan

Maar zo eenvoudig gaat het ook nu weer niet, Het verbinden van oud en nieuw, van traditie en innovatie. Want al lijkt het voor sommigen dat onze realiteit ook de waarheid is, nieuw is minder waar. De waarheid is keer op keer ander, is onverwacht, is tijd en mens gebonden.  De realiteit is niet wat het is, en blijft.

Wat we ooit abnormaal vonden is nu heel normaal. Wie gaat er nog zonder mobiele telefoon?  Je kunt het je niet voorstellen. Altijd bij je, je persoonlijke assistent, in het borstzakje van je overhemd, je nachtkastje of aan de oplader.

Maar als wat nu abnormaal is over 5 jaar gewoon is…

Dat is ook eng, ongekend, beangstigend. Want: hoe zal het zijn en worden de komende 10 jaar? Wat verlangen we? Hoe geven we op vraagstukken in ons privé leven en maatschappelijk een antwoord, dat voor enige tijd er toe doet?

Misschien is ons verlangen een gids naar de toekomst, is wanneer we iets van de toekomst neerzetten een gelegenheid om opnieuw naar traditie te n.

Niet alles kan al, maar onze creativiteit en fantasie, daagt ons uit om lef te hebben, vol te houden. Kijken naar wat is, en reizen in dromen om te ontdekken wat zou kunnen. Techniek om oud en nieuw te verbinden. Het gaat om iets nieuws te genereren en niet om gelijk te hebben. Om van consument,  co-schepper te worden, om te verbinden wat traditie is en nog geen woorden heeft. Om dromen uit te wisselen, om elkaar te vertellen van nieuw en anders.

Door de weerstand van oordelen en ongebreidelde fantasie; ja,maar en de wereld slimmer en duurzamer maken; van zo hoort het en talent uitbreiden; Zodat

Waar staan we, waar gaan we en waar willen we heen…

  

Dat groter denken, in als ik het denk kan ik het bouwen, realiseren, in wat zou moeten kunnen maar nog niet is, dat maakt ook mijzelf groter, dat ik buiten grenzen treed, dat ik wellicht in eerste instantie oncomfortabel, mij begeef op alle Hij- en Zijwegen die er te vinden zijn. Of op nieuwe wegen van en met licht,

Om zo iets nieuws en moois te maken, om zoveel lef en durf aan het morgen-licht te doen komen, moeten we elkaar vinden. 

Over ... een dak boven je hoofd

In deze ruimte klonk ook jaren muziek. Die mensen meevoerde, die hen deed bezinnen, waarin zij woorden op melodie vonden, die hun diepste wezen roerde. Muziek die dwong tot zelfreflectie, woorden die groots en almachtig zich voor deden. Die woorden zijn voor velen onbegrijpelijk geworden, nieuwe woorden vinden we zoekend. 

Deze plaats, dit huis van eeuwen traditie, is mij een dierbare plek.

Ging het hier jarenlang om het woord; het woord Gods, nu is het geworden tot een ruimte waar jong talent, musici, sprekers, wetenschappers, kunnen oefenen,  leren, hun talent uit te werken, aan het licht te brengen. Een ruimte , die vak-manschap toejuicht, en lef toont als het om experimenten gaat. Een ruimte waar fouten gemaakt kunnen worden, waar geleerd word en geïnspireerd. Waar traditie een up-grade krijgt naar vandaag de dag.

Een dak boven je hoofd dat inspireert om kontakt te maken met dat wat groter is dan je eigen denken en doen. En dat in iedere denkbare vorm.

Dat maakt mensen mooier, dus moet ook dit moment van vieren mooi worden, byzonder en inspirerend. Als we geloven in  een kracht die deze wereld in elkaar heeft gezet, met zeeën en wolken, in alle mogelijke kleuren blauw, met velden en valleien  in alle kleuren groen en geel, met margrietjes langs de wegbermen, of vogels en bomen met alle kleuren rood en oranje, als je aan de natuur een voorbeeld neemt, dan zie je dat de onzichtbare designer nergens heeft bezuinigd.

Alles in overvloed, overdaad, in kleuren en structuren.

Over... Morgen - licht

Verlangen naar Morgen - licht

Ik kon ook niet wachten om dit moment te vieren. Natuurlijk hoort het niet nu, maar, als je in 1958 geboren bent, dan is het ook fantastisch om op je 58 ste te kunnen vieren wat is en kan komen. Dit is het moment.

Ik wist het zeker, een ingeving was het en duurde maar een moment.  Een wakker worden op een stralende wintermorgen. Meer was het niet, maar het was genoeg.

Ik wilde vieren, mijn hersens maakte contact met mijn fantasie. Ik zag het voor me; nieuwe woorden verpakt in beelden, teksten en beelden van traditie die inspireren tot nieuwe technieken en andere vormen van ontmoeten.

Ik wilde me focussen op het nieuwe, het goede, het mogelijke, de inspiratie, een sfeer die verrast, die hoop geeft,  als antwoord op teveel, te negatief, te moeilijk, te eisend te verantwoordelijk.

Ik verlangde zo naar morgen-licht, keer op keer een ultieme mogelijkheid om wakker te worden met ongekende kansen, warmte, vriendschap, nabijheid, zakelijkheid, intens genieten, stilte, vrolijkheid, wijsheid  en ontroering. Stralend, licht, fris, nieuw..

Daarna verlangde ik en wilde ik vorm geven in een moment van ont-moeting samen met  jullie, geliefde,  vrienden, familie, collega’s, mensen die van die 58 jaar weten, soms al 58 jaar lang.

Over... Vieren

Soms is het leven gewoon om te vieren. Vandaag heb ik de uitnodigingen verstuurd die horen bij het feest dat ik ga geven. Feest van nieuwsgierigheid en samen toekomst maken. Past zo bij wat er allemaal gaande is en waar ik gelukkig en blij van word.

Over...nieuwsgierigheid die vrolijk maakt

Mijn nieuwsgierigheid is sterk getriggerd als het gaat om de wereld over 10 jaar. Niet dat ik precies wil weten wat, maar veel meer of ik een glimp op kan vangen  van wat er zou kunnen zijn. De poezie van wat zou kunnen, van hoe we geinspireerd kunnen zijn en blijven, als het gaat om de dag van morgen. Ik hoef niet zo nodig te weten 'WAT' maar veel mee 'HOE'...
Hoe zou je je kleden, hoe zou je je huis verlichten, hoe blijf je gezond, hoe inspireer je elkaar, Hoe gebruiken we 3d technieken voor het vluchtelingen vraagstuk, hoe kunnen vrouwen gaan genieten van de overgang, hoe gaan kinderen naar school, hoe leren ze toekomst maken...

Hoe vernieuwen we wat is, wat traditie is? Hoelang is de houdbaarheids datum van wat we nu belangrijk vinden? Hoe geven we podium voor jonge ideeen en gedurfde vernieuwingen?

Zo veel fantastische vragen, die prikkelend werken op mijn creativiteit. Maar ook vragen die er toe doen of ik iets kan betekenen in die ontwikkeling. Of mijn ervaring en intuitie voldoende wijsheid heeft om de toekomst en het lef (enkelvoud van leven) een kans te geven. Ben ik vrij van een historie die keer op keer oordelen heeft en in hokjes plaatst? Ben ik gelouterd door ervaringen om nieuwe kansen aan het licht te laten komen? Kan ik zelf iets nieuws beginnen, met wie ik tot nu toe geworden ben?

Wat heerlijkdie uitgedaagde nieuwsgerigheid. Ik word en vrolijk van, is is iets in mijn aangesproken van kinderlijke verwondering, wat al weer enige tijd de kans had gekregen zich te verbergen achter allerlei' moeten' en 'zo hoort het'.

Heerlijk, licht, lucht, vrolijkheid om wat er allemaal nog gaat kunnen. Om iets 'nieuws' te beginnen, wat al begonnen was; om te zien wat tijden lang onzienlijk leek,